Cyprian Wąsik I:

Imię: Cyprian.
Nazwisko: Wąsik.
Wiek: Szesnaście lat.
Pochodzenie: Katowice, Śląsk.
Rasa: Człowiek.
Grupa: Ludzie, serio?
Zawód: Ratownik / Uczeń.
Ranga: The Gamer.

Umiejętności:
- jest profesjonalnym obserwatorem.
- pływa naprawdę super.
- skacze wysoko i ma doskonały czas reakcji. Z tego względu dobrze usadza się w pozycji środkowego w kosza, pomimo swojego niemrawego wzrostu.
- potrafi sprawić cuda z ledwie trzech składników spożywczych.
- znajdzie wymówkę, na każdą okazję.
- trzyma emocje na wodzy.
- ma bardzo dobrą pamięć.


Słabości:
- uwielbia koty, a one jego. Nie ścierpi wyżywaniu się na zwierzętach.
- jest cienki w bieganiu.
- oraz językach obcych.
- nienawidzi rzeczy, które niszczą człowieka. W tym używek.
- nie jest ani silny, ani wyszczekany. Po prostu.
- uzależniony od wszelakich gier.
- jego Game Boy.


Wygląd: W sumie jest bardzo niewyraźną duszyczką, oddaloną zazwyczaj gdzieś z boku, gdzie z poświęceniem w coś gra. Nie wyróżnia się zupełnie niczym. Ani nie jest tryskającym seksem i testosteronem nastolatkiem, ani kujonem wbitym w krzesło z nosem w książce. Po prostu jest i sobie żyje. Niegdyś miał czarne włosy, które bardzo lubił. Dzisiaj na dawny kolor wskazują tylko ciemne odrosty na czubku głowy. Reszta włosów jest barwy złota, bardzo charakterystycznie podkreślając jego piwne oczy. Przez swoją delikatną skośność nadają twarzy podobieństwo do… kota. Zabawne, bo sam w sobie nie widzi swojego ulubionego stworzenia. Rysy jego twarzy są delikatne, ale nie dziewczęce. Zaś, wracając do jego ślepi, błyska w nich wszechogarniająca inteligencja. Zwykle nosi niewzruszoną maskę. Nie jest zbyt wysoki, ale na pewno znajdzie się wiele dziewcząt niższych od niego, a więc nie przejmuje się tym defektem. Oprócz Game Boya, spędza też sporo czasu na sportach (tylko zespołowych, cóż to za gra, gdy jesteś sam?). Przez to jest wysportowany i zdrowo umięśniony, ale bez przesady.

Charakter: Cyprian szczerze powiedziawszy niezbyt się dobrze dogadywał z rówieśnikami, ani nawet nie chciał się dobrze z nimi dogadywać. Odczuwał pogardę dla gówniarzerii próbującej zalansować się fajką przed towarzystwem, czy wykradzioną wódą od ojca pijaka. Chociaż nie zawsze taki był. W swoich pierwszych latach szkolnych świecił wręcz ekstrawertycznością i przyjaźnią. Nałapał wielu wspaniałych kumpli, których niewiele wytrwało do dzisiaj. Ba! Po przeprowadzce został całkowicie sam. W czasie własnych dramatów rodzinnych załapał pewną rezerwę dla ludzi i wolał ich obserwować, niżeli poznać, co mogło oznaczać zagrożenie. Pasjonował się grami od małego, lubił wygrywać i miał w sobie żyłkę z hazardzisty. Od tego wpadł w uzależnienie. Nie łatwo go sprowokować, czy wywołać jakąś większą emocję, bo smutno dusi wszytko w sobie, by później przeżywać to w samotności. Taki to z niego dziwoląg. Jest bardzo leniwy i lubi robić rzeczy w swoim tempie. Ma dryg do delikatnej manipulacji. Często wrzuca ludzi na różne kierunki, by z zainteresowaniem śledzić reakcje swojego rozmówcy. Dla niego wszystko jest grą, którą trzeba przejść zwycięsko. Nawet rozmowa. A może zwłaszcza rozmowy, które również dostarczają mu zastrzyku energii. Aczkolwiek nie jest arogantem, czy zwykłym dupkiem. Po prostu cichym marionetkarzem.

Ciekawostki:
- zdarza mu się często drzemać w ciągu dnia. Niczym kot. Dlatego zawsze jest gotowy do działania.
- pomieszkuje aktualnie u wuja.
- książki wydają mu się równie ciekawe co zdechłe ryby.
- jarają go obojczyki. óó