Imię: Oficjalnie Bożydar.
Nazwisko: Również oficjalnie Nabożny.
Pseudonim: A nieoficjalnie i tak prawdziwie, że prawdziwie Mamun Drozdowic, Drozdem również zwany.
Wiek: Huhuhu, ciężko liczyć wiek, gdy się siedziało w górach już od ich powstania i tylko od czasu do czasu ludziom pomagało. Więc może na ile wygląda? A tak z 18 do 20 góra. Ni mniej, ni więcej. A ile tak naprawdę ma to zaraz postara się policzyć.
Pochodzenie: Bieszczady, proszę państwa! Dokładniej okolice źródeł Sanu, od kiedy Stuposian i Sianki zostali stamtąd przegnani a cherszty sobie poszli… Choć w sumie był tam też przed nimi. I wrócił po nich. A w międzyczasie wędrował po calutkich Bieszczadach.
Rasa: Znacie już, proszę państwa, biesy, te złe duchy. Ale czy pamiętacie, że prócz biesów, pełniących rolę diabelską, były też czady, którym w rzucie monetą przypadła ta dobra strona? On właśnie jest jednym z przedstawicieli czadów, diabelskim pomiotem któremu przyszło się mierzyć z czynieniem dobra. Na szczęście nikt nie powiedział, że musi do tego zmieniać swój charakter.
Grupa: Istoty magiczne, a cóż innego?
Zawód: Za lekarza uchodzić próbuje, bo jak inaczej ludziom najlepiej pomagać?
Ranga: Dobry skurwysynek~
Moce: Począwszy od prostego i dobrego uzdrawiania, najlepiej działającego w przypadku ludzi, a już nieco gorzej istot magicznych, a szczególnie tych złych, poprzez odnajdywanie najskrytszych potrzeb zagrzebanych w ludzkich umysłach, na władzy nad wodą kończąc. Z tym, że wodą to może manipulować również w kwestii zmiany jej stanu skupienia, a jak się uprze to też ją z powietrza wydestyluje. Jak się uprze. Bardzo uprze. A jako leniowi średnio mu się chce.
A, no i najważniejsze: moc rasowa. Biesy ciała przejmują bo mogą i chcą i są tymi zUymi. A czady z braku laku postanowiły móc sobie wybierać jak chcą wyglądać, ot co. I w sumie wyszło im to na lepsze, bo dzięki temu nie muszą czekać aż im ciało umrze, czy też szukać nowego by zmienić sobie wygląd. Niestety jednak zmiana wyglądu jest oporna i długo trwa, także raczej rzadko się decydują na jej zmianę. Ale jednak to fajny patent, jak chcesz się pozbyć jakiejś blizny, czy znamienia, lub coś na szybko dodać.
Umiejętności: Rzecz jasna i najważniejsze – medycyna. Ta naturalna jak i bardziej nowoczesna, czyli można w to ziołoznawstwo wliczyć spokojnie. Oczywiście nie ma aż takich umiejętności, by robić za speca kardiologii czy przeprowadzać skomplikowane operacje, ale podstawowe umiejętności rozpoznawcze oczywiście ma. Do tego ma zdolności przekonywawcze i dość dobrze by kłamał. Gdyby ciągle nie ironizował. Przez ironię i chamstwo nigdy człek nie wie, czy on kłamie, czy mówi prawdę. Ot, taka tam zabawa słowami.
Słabości: Piękne kobiety i dobre alkohole, tak podstawowo. Do tego nie przepada za ciemnymi, zamkniętymi pomieszczeniami, a jak już znajdują się pod ziemią… Oj słabo, słabo. Do studni też ma jakieś awersje. Może to przez to, że raz go ludzie do jednej wepchnęli i przeszło dziesięć zim przeszło mu w niej przesiedzieć? Strasznie się wtedy wynudził i nie ma zamiaru tego powtarzać. No, w sekrecie mogę jeszcze dodać, że nie przepada za psami, te nieszczęsne stworzenia zawsze mu się kojarzą z biesami, które to ukradły czadom możliwość robienia bez przeszkód złego. Bo nie ma szans, by wygrały losowanie bez swojego motania, co to, to nie…
Wygląd:
Wysoki i szczupły jegomość, dobrze ubrany, wygląd mający całkowicie odpowiedni by uchodzić za dobrego człowieka. No, znaczy powiedzmy… Albinizm troszkę mu w tym przeszkadza. Niby laski lecą na ładnych, zadbanych albinosów, z pięknymi, niebieskimi oczami i bladą cerą, ale ludzie, szczególnie na wsi bywają nieco, khe, przesądni… Nieco, tylko odrobinkę nooo… Jak wybierał ten wygląd kilkadziesiąt lat temu to jeszcze niezbyt ogarniał fakt, że być może kiedyś przyjdzie mu żyć wśród ludzi. Ale laski na to lecą, więc jak na razie ani myśli go zmieniać.
Charakter:
A co, jakby go spróbować opisać jednym słowem? Dałoby się, czy jednak by się nie dało? No i przede wszystkim: jakie by to słowo było? He, to proste: skurwysyn. No bo kto powiedział, że jak jesteś „tym dobrym” to nie możesz przy okazji być skończonym chujem bez serca, za przeproszeniem tak rzecz ujmując? Nie spodobał mu się fakt, że przyszło mu zostać tym dobrym, i nigdy się z tym nie krył, dlatego lubi ludziom robić na złość choćby słownie i czasami komuś przywalić, uwieść jakąś dziewoję, czy coś w ten deseń. W końcu ostatecznie i tak zawsze wychodzi na to, że wszystkim dookoła pomaga, nu… Irytujące. Chce zepsuć a naprawia. To chyba jakieś Boskie zrządzenie, khe. Wredna sprawa.
Ale prócz tego rzecz jasna jest jeszcze takie rzeczy jak podejście do natury, czyli jak cię nie chce zjeść to jest pięknie. Jak ty musisz zjeść to nie jest źle. A jak chce ciebie zjeść. Cholera, nogi za pas i w siną dal! Woli uciec niż walczyć, choć ostatecznie jest gotów się łaskawie poświęcić i kogoś (jakąś damę najchętniej) uratować przed zuym zuem.
Do tego lubi ptaki, więc nawet niech nikt nie próbuje przy nim do nich strzelać kamieniami z procy, bo ostanie po łbie. Serio.
Co do istot magicznych… Nic do nich nie ma, choć to ludziom ma pomagać, więc często jest bardziej chamski niż dla zwykłych ludzi. W końcu magiczny magicznego rozpozna, więc kto mu broni?
Historia:
Ciężko opisywać tak długaśny żywot, przepełniony okresami nic nie robienia i krótkimi zrywami ciekawych przygód, więc załóżmy, że to tak po części choćby tajemnica. Bo w sumie to udaje, że jest przybyszem z Warszawy, świeżo po studiach, a w poszukiwaniu doświadczenia (i przez zakład, i z przymusu) przybył w to miejsce i stał się miejscowym lekarzem. Tadam, cała filozofia. A że przybył dopiero z tydzień temu to jeszcze nikt go zbytnio nie kojarzy…
Ciekawostki: Dowiecie się w trakcie gry. ^^
Temat: Bożydar Nabożny! 
